انجمن‌علمی معماری
دانشگاه تهران

… به نیرو فکر می‌کنم. نه آن که نیوتونی‌ست، که آنی که نادیدنی‌تر است، و هم‌زمان ملموس‌تر.  متّهمی که چنگی در اثر معماری انداخته‌‌است و می‌کِشدش هر جا که خاطرخواه اوست. آنی، که معماری را از تکینگی می‌راند و گوریده در اینجا و اکنون ما می‌کند، در واقعیّت. آنی، و حتی شاید آنانی. تمرکز این یادداشت شخصی بر فهم این نیروهاست در دستگاه فکری و آثار سه سخنران این نشست. دکتر علیرضا تغابنی، مهندس محمد مجیدی، و مهندس فرشاد مهدی‌زاده.

انقلاب صنعتی که در حدود سال ۱۷۶۰ میلادی در انگلستان آغاز گردید، منجر به تغییرات گسترده‌ در هر سطحی از تمدن سراسر جهان شد. افزایش مصالح صنعتی سنگین، مصالح ساختمانی نوینی مانند چُدن، فولاد و شیشه را به ارمغان آورد و در نتیجه معماران و مهندسان به واسطه‌ی انقلاب صنعتی، مفهوم عملکرد، اندازه و فرم را بازآرایی کردند…

جهان دائماً در حال پیشرفت است و مردم به دنبال منابع، فرصت‌ها و راه‌هایی برای ایجاد یک زیستگاه پیشرفته هستند. پس از انقلاب صنعتی، قلمرو انسانی شاهد تغییری گسترده در سبک زندگی بود که منجر به توسعه سریع شهری شد. در کنار ارتقاء مهارت، جهان با مسائل متعددی مانند افزایش جمعیت، تغییرات مداوم اقلیمی، کمبود فزاینده‌ی آب و کاهش منابع مواجه است.

شهرها روز به روز بزرگ‌تر و پیچیده‌تر می‌شوند. شبکه‌ی فضاها وسیع‌تر از چیزی می‌شوند که بتوان آن را کنترل کرد. بنابراین، ابتکار پروژه‌های «شهر هوشمند» در سراسر جهان برای درک پیچیدگی محیط ساخته‌شده در حال گسترش است.